Pan szuka pani Wrocław

Opis oferty

Witaj!
Czy poza pozbywaniem się rupieci z garażu czy szukaniem mieszkań, można też na tym portalu kogoś spotkać? W dzisiejszych trudnych czasach, w których ludzie wpadli w wir uciekania od znajomości? O co mi chodzi?
O to jak teraz często ludzie nie chcą poznać drugiej osoby, realizują to na wymyślne sposoby. Jedni już na dzień dobry piszą równoważnikami zdań i dziwią się, że rozmowa się nie "klei", bo przecież w ich głowach, kiedy rozmawiają ze sobą to działa, więc dlaczego z zupełnie obcą osobą, która ich nie zna miałoby nie działać?
Jeszcze inni wspominają wakacje nad morzem i chwile kiedy ratownicy wywieszali flagi, dlatego wracają do tego i wszędzie widzą flagi, dziury w całym (i to głębsze niż za dzieciaka kopali na plaży) i masę innych powodów, aby mieć usprawiedliwienie, żeby nie trzeba było poznawać drugiej osoby. Nie pamiętają czasów słusznie minionych, że jak da się człowieka to paragraf zawsze się na niego znajdzie i nie jest ważne co ktoś robi, tylko dlaczego - jednak aby wiedzieć dlaczego ktoś coś robi trzeba chcieć go poznać, zaciekawić się zaangażować.

Czy ktoś jeszcze pamięta, że poznawanie się to proces wymagający obustronnego zaangażowania, odkrywania głębi? Mierzenie się z własnymi błędnymi przekonaniami i odkrywania, że ludzie są bardziej skomplikowani niż "dobrze/źle", a do tego nieidealni wbrew temu co próbują wmówić media społecznościowe?

Po co taki długi wstęp? Bo ja szukam kogoś nieidealnego, a nieidealne momenty! Co więcej wcale nie na wielkie wspaniałe momenty, a na zupełnie zwykłe, zwyczajne momenty, które dzięki obecności drugiej osoby staną się wspaniałe. Zwykły piknik na trawie, spacer wieczorem, zakończony utknięciem pod drzewem, bo nagle zaczęło lać. Przekomarzanie się podczas oglądania filmu na kanapie, śmianie się z nieśmiesznych żartów, poważne rozważania, na kompletnie niepoważne tematy. Leniwe, marudne poranki, które są zaprzeczeniem wszelkich reklam telewizyjnych, albo wycieczki po okolicy od rana do świtu, ale przede wszystkim razem, z drugą osobą, nie obok niej, a wspólnie.

Co Ty na to? Masz odwagę jeszcze kogoś poznawać, otworzyć się wzajemnie i próbować stworzyć znajomość, czasem ją naprawić, czasem poprawić szczerą bezpośrednią rozmową i wspólnym kompromisem, czy już przepadłaś w kulturze pędzącej za idealnymi jednorazówkami, które są tak idealne, że co chwila się je wyrzuca i wymienia? ;)

Jeśli to pierwsze to napisz do mnie, też mnie zaciekaw, napisz mi coś osobistego, zamiast rzucać suche, nic nie znaczące, wyświechtane przymiotniki!

Pozdrawiam,
Witek