Pani szuka pana Wrocław

Opis oferty

Kubek z herbatą wystygł, nim zdążył zaparzyć wodę. Leżała na wersalce w ubraniu, z twarzą odwróconą do ściany, jakby ściana miała coś więcej do powiedzenia niż ludzie. Gdzieś pod stertą ubrań milczał telefon — dawno wyciszony, dawno zapomniany. Przestał odbierać nieznane numery. Przestał odbierać znajome.

Kiedyś miała kalendarz, teraz miała tylko rachunki. Przychodziły punktualnie, jakby były jedynym porządkiem we wszechświecie. Nie otwierała ich. Już nie. Leżały w stosie przy drzwiach — jak liście, których nikt nie zamiata.

Wazon na parapecie nadal trzymał suche łodygi. Kwiaty zgięły głowy dawno temu, ale nie potrafiła ich wyrzucić. Było w tym coś… pocieszającego. Jakby wiedziały. Jakby czekały razem z nią.

Czasem wychodziła. Siadała na przystanku, nie mając dokąd jechać. Liczyła drobne w kieszeni, zanim weszła do sklepu — zawsze kupowała tylko jedno: chleb albo papierosy. Nigdy oba. To było za dużo.

Wieczorami siadała przy oknie. Patrzyła, jak światło latarni drży na mokrym asfalcie. Jak dzieci wracają do domów, jak psy szczekają na zimno. I wtedy — przez sekundę — czuła, że jeszcze istnieje.

Tylko tyle. Kropla w popiele.